“Regjimi komunist në Shqipëri shpalli barazinë gjinore si një nga shtyllat themelore të ndërtimit të socializmit,” u theksua në nisje të diskutimit. Megjithatë, siç u tha në studio, pas fasadës së një shoqërie të barabartë gjinore, fshihej një realitet tjetër: gratë inkurajoheshin të merrnin pjesë në jetën ekonomike dhe politike, por kontrolli mbi trupin e tyre, seksualitetin dhe jetën private ishte absolut dhe i padiskutueshëm.
Mimoza Ahmeti e përshkroi këtë fenomen me referenca të qarta psikoanalitike, duke sjellë në vëmendje edhe teorinë e Sigmund Frojdit mbi seksualitetin dhe represionin.
“Frojdi e ka thënë që njeriu seksualizohet kaq shumë nga represioni social, nga ajo që ‘duhet, duhet, duhet’. Ndoshta, nga kjo pikëpamje, në komunizëm ka pasur më shumë akte ngaqë ishin të frustruar,” u shpreh Ahmeti. “Njeriu mund të bëjë një akt seksual kundër represionit, s’e kishte ndër mend, por e bën për të thënë ‘unë jam’. Është si një akt identiteti.”
Poetja theksoi më tej se një seksualitet i shëndetshëm nuk është as rutinor, as rebelues, por lind nga dëshira e pastër dhe e lirë. Ajo e ilustroi këtë me një batutë karakteristike të saj, që shkaktoi edhe të qeshura në studio:
“Tani mund të them që maçokët e lagjes sime bëjnë më shumë seks se banorët e pallatit.”
Sipas Ahmetit, ky është një tregues i qartë i asaj që po ndodh sot: në një shoqëri që pretendon të jetë më e lirë, shqiptarët janë më të tërhequr dhe më të distancuar emocionalisht e seksualisht se më parë. Sipas saj, ky është rezultat i një shoqërie që i është dorëzuar pasigurisë emocionale dhe përhumbjes digjitale, ku lidhjet fizike e shpirtërore janë zëvendësuar nga imazhet, performanca dhe “klikimet”.
Në përfundim, Ahmeti bëri thirrje për një rishikim të mënyrës si e konceptojmë lirinë, trupin dhe dashurinë në epokën moderne, duke theksuar se liria e vërtetë nuk vjen nga ndarja me të shkuarën, por nga përballja e sinqertë me të dhe me vetveten.
Një diskutim që hapi shumë reflektime, duke sfiduar narrativat tradicionale për periudhën komuniste dhe duke nxjerrë në pah një dimension shpesh të heshtur: seksualitetin si formë rezistence dhe identiteti në një shoqëri të mbyllur.
Top Channel