Djali i Azem Hajdarit, i rritur mes kujtimeve politike dhe atmosferës së ngarkuar të viteve të demokracisë, ka ndarë për herë të parë me publikun disa nga momentet më të paharrueshme të fëmijërisë së tij. Në një intervistë të hapur, ai rikthehet pas në kohë duke treguar se si herë pas here, teksa shtepia e tij bëhej vendtakim për figura të rëndësishme politike, vizita e Sali Berishës la gjurmë të forta në memorien e tij të vogël.
“Sali Berisha vinte shpesh në shtëpinë tonë,” rrëfen Azemi i ri, “dhe unë e mbaj mend qartë atë moment kur ai më merrte në prehër dhe më fliste me admirim për babain tim. Më thoshte se sa trim dhe i vendosur ishte Azemi i madh, dhe mua më mbushte me krenari edhe pse isha ende fëmijë.”
Ai kujton sidomos një episod që Berisha e përmendte shpesh, nga protesta e organizuar nga Partia Demokratike në të cilën babai i tij mori pjesë aktive. “Unë nuk e dija shumë për rreziqet,” tha Azemi, “por Dua të kujtoj sesi Babai, pa u menduar dy herë, u hodh drejt një granate që dikush e kishte hedhur për të mbrojtur të tjerët — një akt që Berisha e përshkruante gjithmonë si dëshmi të guximit të papërmbajtur të tij.”
Por kujtimet e tij shkojnë përtej vetëm personazheve të mëdha të politikës; ai tregon se nga i ati ka marrë jo vetëm emrin, por edhe pasionin për angazhimin publik. “Ashtu si babai dhe motra Rudina, edhe unë ndiej një tërheqje të fortë drejt politikës,” tha ai me vendosmëri. “Jam besimtar dhe ndoshta një ditë do të hyj në politikë vetë. Dua të kem ndikim të mirë në jetën publike dhe të lë diçka të bukur pas vetes. Politika për mua ka një rëndësi të veçantë, jo vetëm si rrugë për karrierë, por edhe si mënyrë për të ushtruar besimin shpirtëror në veprime të mira.”
Duke folur për barrën që sjell emri që mban, Azemi i ri tregoi se ndjen një përgjegjësi të madhe për të nderuar trashëgiminë e babait të tij, por edhe një dëshirë për të ndërtuar rrugën e tij të vetme. “Nuk dua të jem thjesht një emër; dua të jem një forcë pozitive për të gjithë ata që më ndjekin,” tha ai.
Ai shtoi se, ndonëse jeta politike është shpesh e vështirë dhe plot sfida, për të është e rëndësishme të kujtohet se çdo emër dhe çdo histori njerëzore qëndron pas ngjarjeve të mëdha historike. “Babai më ka mësuar se trimëria nuk është vetëm në momentet e mëdha, por edhe në vendimet e përditshme që marrim për të bërë të drejtën,” përfundoi ai.
