Llakaj përshkruan me realizëm atmosferën e natës në Urgjencë: turma njerëzish, dhoma të mbushura përtej kapaciteteve, mjekë dhe infermierë që vrapojnë për të shpëtuar jetë, dhe në mesin e gjithë kësaj, një “djalë i fortë”, që me arrogancë kërkonte trajtim për babanë e tij duke fyer dhe kërcënuar stafin mjekësor.
“I forti: ‘Oreee merr vesh ti, me ke flet keshtu? Unë të martoj tetem!’
Doktori: ‘Dakord! Shërojmë babanë sot dhe nesër martoma tetën!’”
Dialogu, megjithëse me nota ironie, shpalos një realitet të dhimbshëm në sistemin shëndetësor publik, ku mjekët përballen çdo ditë me mungesë kushtesh, presione, dhunë verbale dhe emocione të stërngarkuara nga familjarë të dëshpëruar. E megjithatë, ata vazhdojnë të qëndrojnë në krye të detyrës me dinjitet dhe profesionalizëm.
Ajo që ka bërë më shumë përshtypje tek aktori është përgjigjja e mjekut, kur Llakaj e pyeti se si arrin të ruajë qetësinë në situata të tilla:
“Kur futem në punë, bëj ndërrim gjaku: fus gjak nordik dhe heq gjakun tim prej shqiptari… Se ndryshe do shërbenim me automatik.”
Ky koment ironik dhe plot sarkazëm është, në thelb, një akuza e heshtur ndaj shoqërisë shqiptare, që shpesh i nënvlerëson dhe i trajton me mosmirënjohje ata që janë në vijën e parë të jetës e vdekjes – mjekët dhe infermierët.
Llakaj përfundon postimin me një mesazh të qartë: këta profesionistë janë heronj, tanët, dhe duhet t’i respektojmë e t’i vlerësojmë si të tillë. Ai fton opinionin publik të reflektojë jo vetëm për përpjekjet e lodhshme të stafit shëndetësor, por edhe për mënyrën si shoqëria jonë sillet me ata që sakrifikojnë më shumë.
Ky rrëfim prekës vjen në një kohë kur Shqipëria përballet me largimin masiv të mjekëve dhe profesionistëve shëndetësorë, për shkak të pagave të ulëta, kushteve të vështira të punës dhe mungesës së mbështetjes institucionale. Por, mes kësaj errësire, ka ende zëra si ai i Agron Llakajt që ndriçojnë një të vërtetë: dinjiteti dhe humanizmi nuk kanë emër tjetër përveçse “mjek shqiptar”.
Ngjarje te Urgjenca e QSUT ne mesnate.
Halli e deshi te shkoja per disa ore te mira ne urgjence..,ne holl dhe dhoma shume njerez, pesefishi i pacienteve…,te gjithe kerkojne ndihme, mjeke dhe infermiere qe nxitojne, vrapojne ne ndihme te te semureve, njerez qe bertasin ne kerkim te ndihmes…,nderkohe vjen nje djale nga keta te fortet qe shoqeronte te atin dhe kerkonte vemendje me insistim.
I forti-doktooor?!ooo,eeeej!
(vjen doktori)
doktori-urdhero perse bertet?!
i forti-plasi syte, po me vdes babai!
doktori-nuk vdes babai pa merak, ja te lirohet nje shtrat dhe do e shikojme vec mos bertit?!
I forti-ore merr vesh ti,me ke flet keshtu e?! Une te martoj tetem!
doktori-dakord!sherojme babane sot dhe neser martoma ‘tetem’!
(Pas rreth 1 ore i forti me babane u larguan nga urgjenca pasi moren dhe sherbimin)
Halli ndoshta na erreson syte dhe logjiken, por per mua Ata mjeke dhe infermiere jane heronj, te mite, te tute dhe tanet.
Kur e pyeta doktorin-Ku e gjen forcen e durimit per ate lloj komunikimi?!
Me tha -Kur futem ne pune bej nderrim gjaku, fus gjak nordik dhe heq gjakun tim prej shqiptari…,se ndryshe do sherbenim me automatik’, shkruan Llakaj.