Në ceremoninë përkujtimore e kësaj të hëne në kuadër të ditës së rinisë në 8 Dhjetor, djali i Azem Hajdarit kujtoi vendimet e rëndësishme që babai i tij mori që në moshë shumë të re.
“Azemi kërkonte të rrëmbente të ardhmen,” tha ai, duke rrëfyer detaje nga jeta dhe historia personale e të atit.
Ai tregoi se, pas dashurisë me bashkëshorten, Azem Hajdari u detyrua ta rrëmbente atë për të përmbushur një jetë siç e donte ai, dhe jo siç ia impononte regjimi komunist i asaj kohe. Djali i tij kujtoi gjithashtu edhe kundërshtitë e familjes, e cila kërkonte për të një jetë më të sigurt, larg trazirave të Dhjetorit që më pas shënuan historinë.
“Kam kënaqësi që të jem këtu sot, në një ditë ku të gjithë shqiptarët duhet të jenë kryetar. Mendoj se falë këtij heroizmi që bënë këta njerëz, shqiptarët duhet të dinë se falë asaj sakrifice, sot shqiptarët po përjetojnë demokracinë. Kur vendi im at që të bëhej kryetar i Lëvizjes Studentore, ai sapo ishte bërë baba. Babai kur erdhi herët për studime në Tiranë, donte të rrëmbente gjithçka.
Ai ra në dashuri me nënë time, ai u detyrua që ta rrëmbente atë, pavarësisht dashurisë së tyre. Këtë gjë nuk e lejoi sistemi. Ai pas kthimit të tij në Tropojë, u nis sërish drejt Tiranës. Gjyshi im, rahmet pastë, duke qenë se ishte pasojë e kohës dhe brezave të kohës, e mendonte të pamundur që djali i vet të vinte në Tiranë. I thoshte; lëri këto ëndrra, se e ke të pamundur që ta bësh këtë gjë.
Qeshte dhe u tallte në mënyrë ironike. Por jo, Azemi nuk mendonte sot për sot, por mendonte më afatgjatë, për veten dhe miqtë e mi. Nuk e kishte konceptin e frikës, por as vdekjen dhe as humbjen, por mund të humbiste lirinë. Ai në Tiranë u njoh me miqtë e tij, dhe vendosëm të dilnin para plumbave dhe tanqeve. Në ditën kur studentët u konfuzuan pak, ata s’po dinin nëse do e përkrahini. Ai u ngrit sipër shokëve të tij dhe tha; dal garant me fëmijët e mi, Kirin dhe Rudinën. Nëse unë ju tradhtoj, keni fëmijët e mi.”-tha djali Azem Hajdarit.
