Poetja Mimoza Ahmeti ka rrëfyer në Goca dhe Gra detaje nga lidhja e saj me një 36-vjeçar të huaj, i cili është i sëmurë.
Ajo u shpreh se po bën disa punë për të siguruar ndihmën e nevojshme për tëmë.
Ahmeti: Është shumë e vështirë dhe jam tërësisht vetëm në këtë mbijetim, i kam siguruar diku një vend, vete, por jashtëzakonisht e vështirë sepse është goxha pa qejf dhe nuk ndihmon njeri, ai nuk është në gjendje ta kuptojë përjetimin tim, e para se është i ri, e dyta sepse sëmundja e ka dërrmuar në ekstrem, por të mbash në duart e tua shpirtin e një njeriu që del disa herë për të vdekur dhe t’ja kthesh prapë, është një lidhje anormale, unë nuk e di se si do gjej rrugët për të dalë nga kjo situatë në mënyrë që ai të ndihmohet dhe çdo gjë të ketë sens, sepse është shumë e vështirë se thonë është i sëmurë le të iki, por ai duhet të iki ashtu siç do të iki ai dhe për këtë është shumë e vështirë.
Familja e tij interesohet për të?
Ahmeti: Mamaja ka pasur disa përplasje me të se është e divorcuar, është pedagoge, profesoreshë e Kimisë, por për fat të keq ajo ka dhe vajzën 10 vite më të vogël me këtë sëmundje, vajza ka 2 fëmijë dhe të dyja janë të divorcuara megjithëse jetojnë në kushte shumë të mira, shumë më të mira se të miat.
Nuk kanë kërkuar ta marrin në Poloni, aty ku jetojnë?
Ahmeti: Po kush do t’i shtojë halle vetes, duhet të kesh shpirt t’i shtosh halle, unë jam përpjekur shumë që t’i gjej një pension se ai s’duhet të bëjë zgjedhje se është i sëmurë, por se është i liri, por s’po gjej asnjë rrugë dhe mundësi, kam shkruajtur, pashë që në qytetin e tij është një zonjë, nënë e bijë me pasuri të jashtëzakonshme, një nga të pasurat në botë, fola me një shoqe që erdhi nga Zvicra dhe i thashë si është e mundur që për këtë kategori…dëgjo Moza më tha, edhe ata që bëjnë bamirësi i bëjnë me politika të caktuara për të përfituar diçka jo se doli një i sëmurë dhe hajde ta ndihmojmë.
Bëj disa punë, punoj në universitet, një projekt televiziv që shpresoj të vazhdojë, ndonjëherë i them vetes lëre këtë mos të të kapi trurin, por ka plot momente që bëj një shkëputje dhe një herë ma tha që çdo gjë është qendër për ty përveç meje, por është i sëmurë, është gjynaf, me shpirt edhe pse më ka lodhur dhe nuk më trajton në atë standard që do doja, e ka nga sëmundja dhe unë e kuptoj, do të doja që të dali sa më i pacënuar në një hapësirë ndihmuese.